Χειρουργική Άνω Άκρου

Η επικονδυλίτιδα, είναι μια φλεγμονώδης κατάσταση που επηρεάζει τους τένοντες που συνδέουν τους μύες του αντιβραχίου με τα οστά του αγκώνα. Συμβαίνει όταν αυτοί οι τένοντες, συνήθως στον έξω ή τον έσω επικονδύλιο του αγκώνα, υπερφορτώνονται ή υποβάλλονται σε επαναλαμβανόμενες κινήσεις, προκαλώντας φλεγμονή και πόνο. Αυτή η κατάσταση είναι πολύ κοινή σε αθλητές, αλλά μπορεί να επηρεάσει και άτομα με επαγγελματική δραστηριότητα που απαιτεί συχνή χρήση του χεριού και του καρπού.

Αιτίες και Παράγοντες Κινδύνου

Η επικονδυλίτιδα συνήθως προκαλείται από υπερβολική ή επαναλαμβανόμενη χρήση του αγκώνα και του χεριού, όπως συμβαίνει σε αθλητές του τένις (γνωστή και ως "tennis elbow") ή αθλητές του γκολφ ("golfer's elbow"). Επίσης, οποιαδήποτε εργασία που περιλαμβάνει επαναλαμβανόμενες κινήσεις του χεριού ή δύναμη, όπως το γράψιμο ή η χρήση εργαλείων, μπορεί να προκαλέσει την κατάσταση. Παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την ηλικία (η κατάσταση είναι συχνότερη σε άτομα 35-50 ετών), την επαγγελματική δραστηριότητα και την υπερβολική χρήση των μυών του αντιβραχίου.

Συμπτώματα και Διάγνωση

Τα κύρια συμπτώματα της επικονδυλίτιδας περιλαμβάνουν πόνο και ευαισθησία γύρω από τον αγκώνα, συνήθως στην εξωτερική ή εσωτερική επιφάνεια του, ανάλογα με τον τύπο της (έξω ή έσω επικονδυλίτιδα). Ο πόνος συνήθως εντείνεται με επαναλαμβανόμενες κινήσεις του χεριού ή όταν ασκείται πίεση στην περιοχή. Οι ασθενείς μπορεί επίσης να βιώσουν περιορισμένη κίνηση στον αγκώνα και αδυναμία στο χέρι. Η διάγνωση γίνεται μέσω φυσικής εξέτασης, κατά την οποία ο γιατρός εξετάζει την περιοχή για σημεία φλεγμονής και δοκιμάζει τις κινήσεις του αγκώνα για να εντοπίσει την πηγή του πόνου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να γίνουν απεικονιστικές εξετάσεις (όπως υπερηχογράφημα ή MRI) για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση και να αποκλειστούν άλλες αιτίες.

Θεραπεία και Αποκατάσταση

Η θεραπεία της επικονδυλίτιδας επικεντρώνεται στην ανακούφιση του πόνου και στη μείωση της φλεγμονής. Σε αρχικά στάδια, συνήθως συνιστάται ξεκούραση και αποφυγή δραστηριοτήτων που επιβαρύνουν την περιοχή. Η χρήση πάγου και η λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (όπως η ιβουπροφαίνη) μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της φλεγμονής και του πόνου. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, ο γιατρός μπορεί να συστήσει φυσικοθεραπεία, η οποία περιλαμβάνει ασκήσεις ενδυνάμωσης, διατάσεις και τεχνικές κινητοποίησης για την αποκατάσταση της λειτουργικότητας του αγκώνα. Σε περιπτώσεις που τα συντηρητικά μέτρα δεν αποδώσουν, η ένεση κορτικοστεροειδών μπορεί να προσφέρει ανακούφιση από τη φλεγμονή. Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, όταν η κατάσταση δεν βελτιώνεται με άλλες θεραπείες, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση των εκφυλισμένων τενόντων και τη βελτίωση της κινητικότητας του αγκώνα. Με τις σωστές θεραπείες και την κατάλληλη αποκατάσταση, οι περισσότεροι ασθενείς απολαμβάνουν πλήρη ή σημαντική ανακούφιση από τα συμπτώματα.