Ορθοπαιδικό Τραύμα

Το κάταγμα ώμου είναι μία από τις πιο συχνές κακώσεις που μπορεί να συμβούν στο άνω άκρο και αφορά συνήθως το άνω άκρο του βραχιονίου οστού, την κλείδα και πιο σπάνια την ωμοπλάτη. Τα κατάγματα του ώμου προκαλούνται συνήθως από πτώσεις, τροχαία ατυχήματα ή άλλες ισχυρές τραυματικές δυνάμεις. Τα κατάγματα της κλείδας είναι ιδιαίτερα συχνά, ειδικά σε νέους ανθρώπους, ενώ τα κατάγματα του βραχιονίου ή της ωμοπλάτης συνήθως επηρεάζουν ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας. Η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη θεραπεία είναι καθοριστικής σημασίας για την πλήρη αποκατάσταση και την αποφυγή μακροχρόνιων επιπλοκών στην κινητικότητα του ώμου.

Αιτίες και Παράγοντες Κινδύνου

Τα κατάγματα του ώμου συνήθως προκύπτουν λόγω τραυματισμών, όπως πτώσεις σε επίπεδη επιφάνεια ή εξαιρετικά δυνατές συγκρούσεις. Στους νέους, τα ατυχήματα λόγω σπορ ή ατυχημάτων είναι η συνηθέστερη αιτία, ενώ στους ηλικιωμένους, τα κατάγματα του ώμου συχνά συνδέονται με πτώσεις λόγω μειωμένης ισορροπίας ή οστεοπόρωσης. Η οστεοπόρωση είναι μία πάθηση που μειώνει την πυκνότητα των οστών και καθιστά τα οστά πιο εύθραυστα, αυξάνοντας τον κίνδυνο καταγμάτων. Παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την ηλικία, την έλλειψη φυσικής δραστηριότητας, την κακή διατροφή, την κατάχρηση αλκοόλ ή τη χρήση φαρμάκων που επηρεάζουν την υγεία των οστών.

Συμπτώματα και Διάγνωση Καταγμάτων του Ώμου

Τα κύρια συμπτώματα ενός κατάγματος ώμου περιλαμβάνουν έντονο πόνο στην περιοχή του ώμου, πρήξιμο και αδυναμία να κινηθεί το χέρι. Ο ασθενής ενδέχεται να αισθάνεται αδυναμία ή ακαμψία στον ώμο και να έχει περιορισμένη κινητικότητα. Εάν το κάταγμα αφορά τη κλείδα, η περιοχή μπορεί να εμφανίζεται υπερυψωμένη ή παραμορφωμένη. Για τη διάγνωση, ο γιατρός συνήθως πραγματοποιεί φυσική εξέταση και συνιστά ακτινογραφίες ή άλλες απεικονιστικές μεθόδους (όπως αξονική τομογραφία) για να επιβεβαιώσει την παρουσία του κατάγματος και να εκτιμήσει τη σοβαρότητά του.

Θεραπεία και Αποκατάσταση Καταγμάτων του Ώμου

Η θεραπεία για το κάταγμα ώμου εξαρτάται από την έκταση και τον τύπο του κατάγματος. Στις ήπιες περιπτώσεις, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει την ακινητοποίηση του ώμου με νάρθηκα ή γύψο για μερικές εβδομάδες, ενώ ο ασθενής συνήθως ακολουθεί φυσικοθεραπεία για την αποκατάσταση της κινητικότητας και της δύναμης του ώμου. Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση για την τοποθέτηση βιδών, πλάκας ή άλλων υλικών για την αποκατάσταση των κατεστραμμένων οστών. Μετά την επέμβαση, η αποκατάσταση περιλαμβάνει εντατική φυσικοθεραπεία για να αποκατασταθεί η πλήρης λειτουργικότητα του ώμου. Η διαδικασία αποκατάστασης μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες, με τον ασθενή να ανακτά σταδιακά τη δύναμη και την κινητικότητα του ώμου μέσω στοχευμένων ασκήσεων και θεραπείας.